Zaproszenia

Patroni Roku 2026 wybrani przez Sejm

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wybrał patronów roku 2026. Decyzja parlamentu podkreśla zarówno znaczące postaci polskiej historii, literatury, nauki i sztuki, jak i instytucje oraz idee, które odcisnęły trwałe piętno na naszej kulturze i tożsamości.

Rok 2026 będzie Rokiem Sergiusza Piaseckiego — w uznaniu dla jego niezwykłego dorobku literackiego, ale także skomplikowanych, pełnych odwagi i dramatów losów życiowych.

Piasecki był żołnierzem wojny polsko-bolszewickiej, agentem wywiadu, a w czasie okupacji członkiem Armii Krajowej. Jednocześnie to autor kultowych „Zapisków oficera Armii Czerwonej” czy „Kochanka Wielkiej Niedźwiedzicy”, którego twórczość — mimo zakazu w PRL — była czytana w drugim obiegu.

Sejm ustanowił także Rok 2026 Rokiem Józefa Maksymiliana Ossolińskiego, fundatora Zakładu Narodowego im. Ossolińskich — jednej z najważniejszych polskich instytucji kultury i nauki.

Ossoliński, bibliofil i badacz literatury, stworzył podwaliny narodowej książnicy i muzeum, które od dwóch stuleci gromadzi i chroni dziedzictwo polskiej historii i piśmiennictwa.

Mieczysław Fogg — głos Warszawy i ambasador polskiej piosenki

125. rocznica urodzin Mieczysława Fogga sprawiła, że wybitny pieśniarz również został patronem roku 2026. Jego głos — niosący „Piosenkę o mojej Warszawie” czy „To ostatnią niedzielę” — towarzyszył Polakom w trudnych czasach wojny i powojennej odbudowy.

Artysta występował na całym świecie, stając się ambasadorem polskiej kultury, a w czasie okupacji — żołnierzem AK i uczestnikiem Powstania Warszawskiego.

Stanisław Staszic — uczony, działacz, patriota

Rok 2026 uświetni także 200. rocznicę śmierci Stanisława Staszica, jednego z najważniejszych przedstawicieli polskiego Oświecenia.

Filozof, geolog, działacz społeczny i państwowy — Staszic był współtwórcą instytucji edukacyjnych i naukowych, inicjatorem modernizacji górnictwa i przemysłu, a także pionierem spółdzielczości rolnej.

Jego życie i działalność pozostają symbolem patriotyzmu połączonego z praktycznym działaniem na rzecz rozwoju kraju.

Polskie Radio — sto lat historii na falach eteru

Sejm uhonorował również Polskie Radio, które w 2026 roku obchodzić będzie setną rocznicę pierwszej regularnej emisji.

Radio przez dekady towarzyszyło Polakom — od dramatycznych komunikatów września 1939 roku, przez kultowe słuchowiska i audycje rozrywkowe, po rolę nośnika pamięci i tożsamości narodowej. To właśnie ono było dla milionów „teatrem wyobraźni” i „oknem na świat”.

Ignacy Daszyński — premier i marszałek Sejmu

Rok 2026 będzie także Rokiem Ignacego Daszyńskiego — jednego z Ojców Niepodległości, premiera Tymczasowego Rządu Ludowego w 1918 roku i marszałka Sejmu II RP.

Jego działalność polityczna łączyła walkę o prawa robotników z obroną demokracji parlamentarnej i polskiej niepodległości.

Józef Czapski — artysta, pisarz, świadek historii

130. rocznica urodzin Józefa Czapskiego, malarza, pisarza i żołnierza, również została uhonorowana.

Czapski był świadkiem Katynia, autorem książki „Na nieludzkiej ziemi” i współtwórcą paryskiej „Kultury”. Łączył polski patriotyzm z europejskim humanizmem, a jego twórczość do dziś inspiruje.

Rok Profilaktyki Zdrowotnej — troska o życie i zdrowie Polaków

Posłowie ustanowili również rok 2026 Rokiem Profilaktyki Zdrowotnej, aby zwrócić uwagę na konieczność badań, prewencji i zdrowego stylu życia.

Inicjatywa ma podkreślać wagę dbania o zdrowie w obliczu chorób cywilizacyjnych i nierówności w dostępie do opieki medycznej.

Stulecie Polskiej Kolei Państwowej

Na koniec, Sejm uhonorował także Polską Kolej — w setną rocznicę powołania Polskich Kolei Państwowych. PKP przez dekady były symbolem nowoczesności i jedności państwa, a kolej oraz jej pracownicy odegrali wielką rolę w czasie II wojny światowej, PRL i w procesie odbudowy wolnej Polski.

Rok 2026 będzie więc rokiem pamięci o bohaterach, artystach, uczonych i instytucjach, które współtworzyły polską tożsamość.

Patroni Roku 2026 wybrani przez Senat

Senat RP postanowił, że rok 2026 będzie obchodzony jako Rok: Miasta Gdyni, Robotniczych Protestów Czerwca 1976, Andrzeja Wajdy, Jerzego Giedroycia, Błogosławionej Matki Elżbiety Róży Czackiej.

Z okazji 100-lecia nadania Gdyni praw miejskich Senat ustanowił rok 2026 Rokiem Miasta Gdyni. Senatorowie chcą w ten sposób docenić „ogromną rolę i kluczowe znaczenie miasta w rozwoju gospodarczym naszej ojczyzny oraz przemianach ustrojowych”. W uchwale przypomniano historię tego niezwykłego miasta, „symbolu dynamicznego rozwoju gospodarczego i nowoczesności w polskiej historii”, od czasu jego budowy i uzyskania praw miejskich w 1926 r., przez okres rozkwitu w latach 30. XX w., tragedię II wojny światowej, wydarzenia Grudnia ‘70, aż po współczesność. W uchwale czytamy, że po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. budowa niezależnego i nowoczesnego portu stała się jednym z priorytetów ówczesnych władz. 23 września 1922 r. Sejm Ustawodawczy II Rzeczypospolitej przyjął ustawę o budowie portu w Gdyni. Tak rozpoczęła się transformacja małej wioski rybackiej w prężnie rozwijające się miasto z jednym z najnowocześniejszych i największych portów morskich na Bałtyku i w Europie. W latach 30. XX w., nazywanych „złotą erą” Gdyni, port rocznie obsługiwał ponad 6 tys. statków, rozwijał się przemysł stoczniowy, działała Państwowa Szkoła Morska kształcąca przyszłych oficerów marynarki. W 1936 r. miasto liczyło ponad 100 tys. mieszkańców. Dziś Gdynia liczy blisko ćwierć miliona mieszkańców i łączy w sobie historyczny urok z nowoczesnością. „Niech rok 2026 będzie czasem przypomnienia wyjątkowej historii Gdyni, która powstała w wyniku urzeczywistnienia wizjonerskich planów budowniczych II Rzeczypospolitej wybudowania nowego miasta nad morzem, czasem przybliżenia losów Kaszubów, którym przyszło współdzielić ziemie ojców z rodakami napływającymi z różnych zakątków kraju, oraz czasem tworzenia impulsu do dalszego kreatywnego rozwoju, z poszanowaniem dotychczasowych osiągnięć i tradycji” — napisali senatorowie.

Senatorowie zdecydowali, że w 50. rocznicę wydarzeń z 25 czerwca 1976 r. w Radomiu, Ursusie i Płocku, rok 2026 będzie obchodzony jako Rok Robotniczych Protestów Czerwca 1976. Przypominając tamte wydarzenia, podkreślili, że największym dramatem, przy brutalnym spacyfikowaniu manifestujących, nie było użycie milicyjnych pałek, petard gazowych, czy armatek wodnych, a fakt, że „brat wystąpił przeciwko bratu”. Represje najmocniej dotknęły Radom, który do dziś musi mierzyć się z konsekwencjami decyzji podjętych w 1976 r. Po protestach zatrzymano ponad 900 osób. Większość z nich straciła pracę, doświadczyła tortur, w tym osławionych „ścieżek zdrowia”, a także była więziona. „Naszym obowiązkiem jest przekazanie kolejnym pokoleniom prawdy historycznej o tamtych wydarzeniach. Totalitarna władza przez lata czyniła wszystko, aby umniejszyć ich znaczenie, a bohaterów przedstawić jako bandytów i chuliganów” — zaznaczyli senatorowie. Według nich uchwała Senatu ma szczególne znaczenie w przywracaniu należnego miejsca wydarzeniom Czerwca 1976, a jednocześnie zauważa „piękno tamtych dni, które podkreśla rodząca się wtedy solidarność pomiędzy różnymi grupami społecznymi w dążeniu do ludzkiej godności i pełni wolności”. Senatorowie przypomnieli, że po wydarzeniach czerwcowych powstał Komitet Obrony Robotników, a w 1977 r. — Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W uchwale Senat składa hołd wszystkim ofiarom represji, ich rodzinom oraz każdemu kto z odwagą i wiarą w niepodległą Polskę brał udział w manifestacjach w całym kraju. „Wyrażamy wdzięczność wszystkim, którzy nieśli pomoc ludziom skrzywdzonym. Nauka płynąca z ofiary poniesionej przez polskich robotników protestujących w czerwcu 1976 r. nakazuje nam zachowanie szczególnej troski o sprawiedliwość społeczną, naukę patriotyzmu i umiłowanie wolności” — czytamy w uchwale.

Patronami roku 2026 będą Andrzej Wajda, Jerzy Giedroyć i bł. Matka Elżbieta Róża Czacka.

Senat ustanowił rok 2026 Rokiem Andrzeja Wajdy w uznaniu twórczości i dokonań jednego z najwybitniejszych polskich reżyserów, współtwórcy polskiej szkoły filmowej oraz kina moralnego niepokoju, które zdefiniowały polską pamięć historyczną i współczesną tożsamość kulturową, artysty zajmującego się też reżyserią teatralną, szczególnie związanego z krakowskim Teatrem Starym i warszawskim Teatrem Powszechnym. Jak podkreślono, dzieła autora „Popiołu i diamentu” skalą artystycznych dokonań i jakością obywatelskiej postawy plasują go wśród najwybitniejszych twórców kultury polskiej XX i początków XXI w. Swą twórczością zbudował pomost pomiędzy „polskim czasem przeszłym” a teraźniejszością i przyszłością. Zarówno osobiście, jak i przez swoje dzieła Andrzej Wajda stał się ambasadorem Polski i polskiej kultury w świecie. Jego filmy weszły do kanonu arcydzieł światowego kina i stanowią bezcenny polski depozyt w archiwach dziesiątej muzy. Jako mistrz i mentor uformował całe generacje ludzi, którzy z jego praktyki artystycznej i postawy wobec świata czerpali wzorce i twórcze inspiracje. Przypomniano też inne dokonania Andrzeja Wajdy, jak na przykład powstanie Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha”. Podkreślono również, że jako senator I kadencji w działaniach społecznych, politycznych i obywatelskich przekuwał w praktykę to, co postulował swoją sztuką — odpowiedzialność za Polskę, za miejsce i czas, w których żył.

Ustanawiając rok 2026 Rokiem Jerzego Giedroycia, Senat oddaje hołd jednemu z najważniejszych myślicieli politycznych XX w. Senatorowie są przekonani, że obchody Roku będą okazją do przypomnienia tego, że Giedroyć całe swoje życie poświęcił sprawie niepodległości Polski — Polski tolerancyjnej i nowoczesnej, ale też szanującej własne tradycje narodowe. „Dziedzictwo Jerzego Giedroycia trwa w pamięci kolejnych pokoleń, a idee promowane przez niego są nadal inspiracją dla współczesnych intelektualistów i twórców” — czytamy w uchwale. Senatorowie podkreślają, że jako założyciel i redaktor naczelny paryskiej „Kultury” oraz wieloletni współpracownik wielu polskich i międzynarodowych instytucji Giedroyć przyczynił się do kształtowania polskiej myśli politycznej oraz promowania idei wolnościowych i demokratycznych w kraju i na świecie. Jak przypomnieli, w 2026 r. przypada 80. rocznica założenia przez niego wydawnictwa „Instytut Literacki” w Rzymie, które było ważnym ośrodkiem życia intelektualnego i kulturalnego Polonii oraz miejscem publikacji wielu istotnych dzieł literackich i naukowych. Z kolei 20 czerwca 1947 r. ukazał się pierwszy numer „Kultury”, jednego z najważniejszych czasopism polskiej emigracji, którego założycielem też był Giedroyć. Celem „Kultury” było nie tylko dokumentowanie rzeczywistości politycznej, lecz także kształtowanie opinii publicznej oraz promowanie pluralizmu i tolerancji. Jerzy Giedroyć i jego współpracownicy propagowali koncepcję „Polski w Europie”, podkreślając znaczenie współpracy z sąsiadami, w tym z wolnymi Ukrainą, Litwą i Białorusią. W ten sposób „Kultura” stawała się głosem w sprawie przyszłości Polski i jej miejsca w Europie.

W uchwale w sprawie ustanowienia roku 2026 Rokiem Błogosławionej Matki Elżbiety Róży Czackiej — prekursorki polskiej tyflologii przypomniano dokonania tej niewidomej Matki niewidomych. Była m.in. założycielką Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, powołanych do służby osobom ociemniałym i do wynagradzania Bogu za duchową ślepotę ludzi, oraz krzewicielką polskiej tyflologii — nauki o niewidomych. Jest błogosławioną Kościoła katolickiego, beatyfikowaną 12 września 2021 r. „Całe życie Matki Czackiej to służba” — podkreślili senatorowie. W 1910 r. z własnych funduszy założyła schronisko dla niewidomych w Warszawie, przekształcone następnie w Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi. Jako pierwsza w Polsce rozpoczęła opracowywanie i wprowadzanie zakrojonej na szeroką skalę systemowej opieki nad niewidomymi. Założyła szkołę powszechną, ochronkę, bibliotekę i dom opieki dla starszych ociemniałych kobiet. Prowadziła też warsztaty umożliwiające osobom ociemniałym zdobywanie praktycznych umiejętności, w tym warsztaty zawodowe dla ociemniałych mężczyzn. W podwarszawskich Laskach stworzyła ośrodek pomocy ociemniałym. W uznaniu wybitnych zasług dla osób niewidomych prezydent Stanisław Wojciechowski odznaczył Matkę Czacką Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, prezydent Ignacy Mościcki wręczył jej Złoty Krzyż Zasługi, a prezydent Lech Kaczyński pośmiertnie odznaczył Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.